સૂર !

–જુગલકિશોર.

મારા પાવાનો સૂર !
છેડ્યો જ્યાં,છટકીને,ઘડી જરી અટકીને જાય અહો દૂર દૂર દૂર.

નાનકડી વેણુમાં બેઠો અણદીઠ એને
હળવેથી વહેવડાવ્યો બહાર;
હૈયાના નાદ શો નેહ ભર્યો નિસર્યો ને
જૈ પ્રસર્યો ગગને એ વાર,
ઘૂંટાયો ગુંબજમાં રવ,એના પડઘાનાં પ્રગટ્યાં શાં પૂર પૂર પૂર !
અહો, પાવાનો સૂર !

આપનો પ્રતીભાવ – જવાબ રદ કરો

Enter your comment here...

Fill in your details below or click an icon to log in:

ઇમેઇલ (જરૂરી) (Address never made public)

નામ (જરૂરી)

વેબસાઇટ

You are commenting using your WordPress.com account. ( Log Out / બદલો )

You are commenting using your Google+ account. ( Log Out / બદલો )

You are commenting using your Twitter account. ( Log Out / બદલો )

You are commenting using your Facebook account. ( Log Out / બદલો )

રદ

Connecting to %s

	મનસુખલાલ ગાંધી પર જીવતાં જગતીયું : “ઘર વેચીને કા…
	jugalkishor પર જીવતાં જગતીયું : “ઘર વેચીને કા…
	Vinod R. Patel પર જીવતાં જગતીયું : “ઘર વેચીને કા…
	jugalkishor પર કવી છું !!
	pravinshastri પર શ્રી પ્રવીણ શાસ્ત્રીની એક વાર્…
	મનસુખલાલ ગાંધી પર ૯ સુરસુરીયાં !
	મનસુખલાલ ગાંધી પર ગુજરાતીઓ ! ગયા લેખની અપીલ સૌને…

Rate this:

વાચકો માટે

Like this:

Related

One thought on “સૂર !”

આપનો પ્રતીભાવ – જવાબ રદ કરો